آزمایش میدان بینایی برای اندازه گیری فقدان دید جانبی انجام می گردد. این آزمایش باید در فواصل منظم تکرار شود تا معلوم گردد آیا فقدان بینایی پیشرفت کرده یا ثابت مانده است. اگربه مشکل یا بیماری خاصی، مانند آب سیاه، مبتلا باشید، آزمایشات میدان دید بخش روتینی در مداوای شما خواهند بود.
آزمون و تست میدان بینایی را می‌توان در معاینه بالینی با درخواست از بیمار برای زل زدن به یک نقطه و ثابت نگاه داشتن چشم٬ در حالی که شیئی مانند یک خودکار را در مکان‌های گوناگون میدان بینایی وی حرکت می‌دهیم انجام داد. در این معاینه زاویه‌ای که شخص قادر به دیدن و درک شئ است را میدان بینایی وی محاسبه می‌کنیم. وقتی برای آزمون از دستگاه‌های کامپیوتری استفاده شود٬ تشخیص دقیق و قابل اعتماد خواهد بود. آزمون ماشینی توسط دستگاهی بنام پریمتر یا نیمکره‌ای که در آن نقطه‌های نور بر روی یک صفحه سفید برق می‌زنند٬ اندازه گیری می‌شود.
متداولترین روش پریمتری تحلیل‌گر میدان دید خودکار هامفری است که الگوهای آزمون مرکزی ۲۴ درجه یا ۳۰ درجه در میدان بینایی، معمولاً بیشتر استفاده می شود.
در اصل، آزمایشات میدان دید به چشم پزشک کمک می کنند تا مشکلات چشمی، عصبی، یا مغزی را تشخیص دهند. این مشکلات عبارتند از:
فقدان بینایی
آب سیاه
مشکلات شبکیه( لایه ای از سلول که در پشت چشم قرار دارد)
شرایط نورولوژیک( عصبی) دیگر از جمله تومورهای مغزی، ام اس و افزایش فشار داخل جمجمه
روش انجام آزمایش میدان بینایی:
این آزمایش به وسیله ابزار بزرگ و کاسه مانندی به نام دستگاه پریمتری انجام می شود. به منظور آزمایش هربار یک چشم، یکی از چشمان شما به طور موقت پوشانده می شود. شما را در مقابل دستگاه، بر روی صندلی ، نشانده و از شما می خواهند تا مستقیم به نقطه ای ثابت ( هدف ثابت) نگاه کنید. دستگاه به طور تصادفی نقاطی نورانی را می تاباند. هرگاه نوری را مشاهده کردید، دکمه نشانگر را میفشارید. بسیار مهم است که در طول آزمایش فقط به نقطه نارنجی رنگ نگاه کرده و سر خود را ثابت نگاه دارید.با چشمان خود به دنبال نقاط نورانی نگردید، صبر کنید تا در میدان دید جانبی شما ظاهر شوند.
