ناخنك
ناخنك(تريژيوم), رشد بافت همبند همراه با بافت عروقي است كه قرنيه (لايه شفاف جلوي چشم) را مورد تهاجم قرار مي دهد. ناخنك در واقع فرايندي غيرطبيعي است كه طي آن ملتحمه (غشايي كه سفيدي چشم را مي پوشاند) به روي قرنيه رشد ميكند. ناخنك مي تواند كوچك باشد يا اين كه به اندازه اي رشد نمايد كه با بينايي تداخل پيدا كند.
پس از بیماری آب مروارید، ناخنک از شایع‌ترین بیماری‌های چشمی است.
اگرچه هنوز علت اصلی ابتلا به ناخنک مشخص نشده است، اما به نظر می‌رسد این بیماری یکی از عوارض اشعه فرابنفش نور آفتاب است، به عبارت دیگر قرار گرفتن در معرض تابش نور آفتاب یا محیط های پرگرد و غبار ازجمله عوامل زمینه ساز ابتلا به این بیماری هستند و به همین علت افرادی که مدت زمان بیشتری در فضاهای باز فعالیت می‌کنند، بیشتر در معرض ابتلا به ناخنک چشم خواهند بود.
در مراحل اولیه ابتلا به این بیماری که ضایعه ایجاد شده در چشم کوچک باشد و روی سطح قرنیه چشم را نگرفته باشد، علائم بیماری خفیف‌تر است، اما به تدریج و با پیشرفت این بیماری، فرد با مشکلاتی مانند سوزش، خارش و قرمزی چشم مواجه خواهد شد که البته در موارد پیشرفته‌تر که این ضایعه در سطح چشم گسترش پیدا کرده باشد موجب تاری دید فرد بیمار خواهد شد.
علاوه بر کاهش بینایی، بیماری ناخنک عوارض چشمی دیگری مانند آستیگماتیسم را نیز موجب می‌شود که خوشبختانه نابینایی و عوارض چشمی ناشی از ناخنک قابل معالجه و درمان است و در شرایطی که رشد ناخنک در چشم بخشی از قرنیه را نیز درگیر کند، یا موجب ناراحتی فرد بیمار و مانع استفاده از لنزهای تماسی شود، ضایعه ایجاد شده در چشم از طریق عمل جراحی برداشته خواهد شد.
در این جراحی، بافت سالم، سلول بنیادی یا بافت پیوندی از ملتحمه، جایگزین بافت آسیب‌دیده چشم خواهد شد و در شرایطی که ناخنک چشم قرنیه را نیز تحت تاثیر قرار داده باشد، لازم است فرد بیمار تحت عمل جراحی پیوند قرنیه نیز قرار گیرد.
یکی از مهم‌ترین مشکلات افرادی که تحت عمل جراحی ناخنک قرار می‌گیرند امکان بازگشت مجدد این ضایعه در سطح چشم است که البته تجویز داروهای مناسب برای جلوگیری از رشد مجدد ناخنک می‌تواند نقش مهمی در بازگشت مجدد این بیماری داشته باشد.
اگر ناخنک کوچک باشد و از نظر ظاهری مشکلی برای فرد بیمار ایجاد نکند، بیمار نیاز به اقدامات درمانی خاصی نخواهد داشت.